درای وال و ساخت و ساز خشک

رشد سالانه مصرف درای وال به عنوان یکی از مولفه های توسعه در صنعت ساخت و ساز محسوب می شود. امروز مصرف سرانه سیستم های درای وال در جهان بیشتر از 10.7 میلیارد مترمربع با رشد سالانه 8.6 درصدی برآورد شده است. پیش از آنکه محصولات درای وال در سراسر دنیا مورد استقبال قرار گیرد، از اندود گچی که بکار بردن آن بسیار زمان بر و دشوار تر است استفاده می شد. دیوارها و سقف هایی که هفته ها زمان می خواست تا به روش سنتی ساخته شوند امروز با استفاده از درای وال در عرض چند ساعت قابل بهره وری هستند. اما سرعت بالای نصب و اجرا تنها یکی از مزایای بی شمار استفاده از سیستم های درای وال به شمار می آید. بکار گیری و اجرای سیستم های درای وال در مقایسه با روش های سنتی ساخت و ساز فواید بسیاری به همراه داردکه از جمله می توان به سبک سازی و عملکرد لرزه ای مناسب، تعمیر و ترمیم آسان، بهینه سازی مصرف انرژی، دقت در اجرا، انعطاف در معماری، افزایش سطح مفید زیربنا، اجرای سطوح وسیع با حداقل مصالح مصرفی ، دور ریز کم مصالح و دسترسی آسان به تاسیسات اشاره کرد. بزرگترین بازار درای وال در جهان را آمریکا و چین با رشد 12 درصدی شاخص مصرف به خود اختصاص داده اند. در ایران شاخص مصرف درای وال در مقایسه با سایر کشورها پایین است که در سالهای اخیر این فاصله کمتر شده است.

سیستم های درای وال در ایران، شرکت کی پلاس

فناوری درای وال و ساخت و ساز خشک از سال 1335 به ایران وارد شد، اما تا سال 1374 مورد بهره برداری قرار نگرفت. با اینکه فناوری درای وال بیش از بیست سال است در ایران مورد بهره وری قرار گرفته، اما شاخص مصرف سرانه درای وال هنوز در مقایسه با کشورهای دیگر پایین است. دلیل عمده این فاصله، نبود دانش فنی درای وال میان مصرف کنندگان، سازندگان و دانش آموختگان صنعت ساخت و ساز و کمبود نیروی متخصص به شمار می آید. در دهه گذشته متخصصین فنی و آموزشی گروه کی پلاس ایران با تاسیس مراکز آموزشی در تهران و سراسر کشور و همچنین با رایزنی با نظام آموزشی کشور توانسته اند گام های مهمی در نهادینه کردن فناوری درای وال و آموزش نیروهای متخصص در ایران بردارند. از جمله نخستین پروژه های بزرگی که در ایران به وسیله فناوری درای وال مورد بهره بردای قرار گرفت می توان به بیمارستان میلاد در تهران اشاره کرد. امروز بیشتر بیمارستانها و ساختمان های دولتی و بسیاری از پروژه های خصوصی از سیستم های درای وال در ساخت و ساز بهره می گیرند.در ادامه به اختصار به بررسی سیستم های درای وال کی پلاس در ایران می پردازیم.

دیوار داخلی جدا کننده

دیوار جداکننده کی پلاس، یکی از انواع درای وال است که به عنوان دیوار غیر باربر برای تقسیم فضاهای داخلی ساختمان مورد استفاده قرار می گیرد. ساختار دیوار داخلی جدا کننده از قاب های فولادی سبک تشکیل می شود که صفحات گچی یک یا چند لایه با پیچ بر آن نصب شده و سطوح آن به وسیله بتونه و نوار مخصوص درزگیری هموار می شود . دیوارهای داخلی جدا کننده کی پلاس در چهار نوع دیوار جدا کننده ساده، دیوار جدا کننده با مقاومت مکانیکی بالا،دیوار جدا کننده با عملکرد صوتی بالا و دیوار جدا کننده تاسیساتی قابل دسترسی و اجرا است. انواع صفحات گچی که برای دیوارهای داخلی مورد استفاده قرار می گیرند شامل پنل های معمولی، مقاوم در برابر رطوبت، مقاوم در برابر حریق، مقاوم در برابر رطوبت و حریق و مقاوم در برابر رطوبت می باشند.

دیوارهای داخلی پوششی

دیوار داخلی پوششی کی پلاس، یکی از انواع درای وال است که به منظور نازک کاری یا جایگزین سفیدکاری، بازسازی دیوارهای بنایی و بهسازی ویژگی های فیزیکی ماند پوشش معماری و عایق صوت و حرارت بکار می رود. دیوارهای داخلی پوششی کی پلاس شامل سه نوع بدون سازه، با سازه متصل به دیوار زمینه و با سازه مستقل از دیوار زمینه است. استفاده از دیوارهای پوششی با سازه متصل به دیوار زمینه، مشکلات اجرایی مکانیکی را بدون نیاز به شیارزنی دیوار زمینه به حداقل می رساند و پوشش کاری تا ارتفاع 10 متر را میسر می سازد. قرار گرفتن تاسیسات در فضای میان درای وال و دیوار زمینه علاوه بر کاهش هزینه تعمیرات و رفع خوردگی، موجب سهولت تعمیر، نگهداری و بهره بردای از تاسیسات می شود. صفحات گچی در این نوع درای وال مشابه سقف کاذب یکپارچه کی پلاس است. دیوارهای پوششی با سازه مستقل از دیوار زمینه در مواردی مانند مقاوم سازی دیوارهای بنایی در برابر حریق مورد استفاده قرار می گیرند و ساختاری مشابه با دیوارهای جداکننده کی پلاس دارند. در ساختار دیوارهای پوششی بدون سازه کی پلاس، صفحات معمولی، و صفحات مقاوم در برابر ضربه بکار می روند و در زمینه های بازسازی دیوارهای بنایی قدیمی، نازک کاری یا پوشش دیوارهای بنایی جدید و همچنین بهسازی صوتی و حرارتی ساختمان ها استفاده می شوند.

سقف های کاذب یکپارچه

سقف های کاذب یکپارچه کی پلاس یکی از انواع درای وال با ساختار سبک و زیرساز سبک فولادی است که به سقف اصلی متصل می شود و امکان نصب عایق حرارتی و صوتی و دسترسی به تاسیسات الکتریکی و مکانیکی را از طریق فضای خالی پشت سقف میسر می سازد. در ساختار سقف کاذب یکپارچه کی پلاس از پنل های گچی معمولی ، پنل های مقاوم در برابر رطوبت ، پنل های مقاوم در برابر حریق ، و پنل های مقاوم در برابر حریق و رطوبت استفاده می شود. به واسطه ویژگی انعطاف در معماری، اجرای انواع طرح های دکوراتیو و تزئینی با سقف های کاذب یکپارچه ممکن است. همچنین سبکی وزن سقف های کاذب یکپارچه موجب مقاومت این ساختار در مقابل شتاب های زلزله می شود.

سیستم های درای وال در سراسر دنیا و ایران به عنوان دیوارهای داخلی، سقف های کاذب یکپارچه و دیوارهای داخلی پوششی مورد استفاده قرار می گیرند. مزایای بکارگیری فناوری درای وال موجب تعیین شاخص رشد مصرف سرانه این محصولات به عنوان یکی از مولفه های توسعه در صنعت ساخت و ساز شده است. سبک سازی و عملکرد لرزه ای مناسب از شاخص ترین مزایای سیستم های درای وال به شمار می روند. سبک سازی غیر سازه ای نه تنها در مقابل زلزله عملکرد مناسبی ایجاد می کند بلکه با کاهش بار مرده وارد بر ساختمان موجب صرفه جویی در مخارج ساخت و ساز می شود. نصب و اجرای درای وال به حدی آسان است که کاربران عادی در بسیاری از نقاط دنیا می توانند آن را از فروشگاه های تجهیزات ساختمانی خریداری کنند و با استفاده از ابزار و دستور العمل های دقیق و ساده نسبت به نصب و اجرای درای وال اقدام نمایند. سهولت نصب و وجود استانداردهای معین موجب صرفه جویی در زمان، کاهش خطا در نصب و اجرای درای وال، دور ریز کم مصالح و هزینه های ناشی از آن می شود. از دیگر مزایای درای وال می توان به مقاومت در برابر حریق، بهینه سازی مصرف انرژی و بهسازی صوتی از طریق عایق های حرارتی و صوتی اشاره کرد.