
درای وال و ساخت و ساز خشک ؛ آشنایی و ساختار ها
معرفی ساخت و ساز خشک و ساختار های درای وال کی پلاس
درای وال : ساخت و ساز خشک
ابداع سیستم های درای وال که برای معادل فارسی آن از ساخت و ساز خشک نیز استفاده می شود به سال ها قبل باز می گردد. ﺗﺎ ﻗﺒﻞ از ﺟﻨﮓ ﺟﻬﺎﻧﻰ دوم، اﻧﺪود ﮔﭽﻰ راﯾﺞ ﺗﺮﯾﻦ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺑﺮاى ﭘﻮﺷﺶ داﺧﻠﻰ ﻣﻨﺎزل، ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻫﺎى ادارى و ﺑﺴﯿﺎرى از ساختمان ها در اروﭘﺎ ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﻰ رﻓﺖ. در آن زﻣﺎن واژه ﺧﺸﮏ ﺑﺮاى ﻣﺼﺎﻟﺢ ﭘﻮﺷﺸﻰ دﯾﻮار ﮐﻪ ﻧﯿﺎز ﺑﻪ اﻧﺪود ﮔﭻ ﻧﺪاﺷﺖ، ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﻰ رﻓﺖ. در ﺳﺎل ﻫﺎى ﭘﺲ از ﺟﻨﮓ ﺟﻬﺎﻧﻰ دوم اﺳﺘﻔﺎده از ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻫﺎى دﯾﻮار ﺧﺸﮏ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ اینکه ﻣﺸﮑﻼت ﺳﯿﺴﺘﻢ اﻧﺪود ﮔﭽﻰ (از ﻗﺒﯿﻞ ﻧﯿﺎز ﺑﻪ ﻧﯿﺮوى ﮐﺎر ﻣﺘﺨﺼﺺ، وزن ﺑﯿﺸﺘﺮ، ﻧﻔﻮذ رﻃﻮﺑﺖ ﺑﻪ ﺳﺎﺧﺘﺎر زﯾﺮﯾﻦ، ﺳﺮﻋﺖ ﭘﺎﯾﯿﻦ و ﺻﺮف زﻣﺎن ﺑﺮاى ﺧﺸﮏ ﺷﺪن ﻗﺒﻞ از ﻋﻤﻠﯿﺎت رﻧﮓ ﮐﺎرى) را ﺑﺮﻃﺮف ﻣﻰ ﻧﻤﻮد ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﮔﺴﺘﺮش ﯾﺎﻓﺖ و درای وال نامیده شد.
این سیستم ﺑﺮاى ﺳﺎﺧﺖ ﺟﺪاﮐﻨﻨﺪه ﻫﺎى ﻏﯿﺮ ﺑﺎرﺑﺮ و ﭘﻮﺷﺶ ﻧﺎزك ﮐﺎرى دﯾﻮار و ﺳﻘﻒ ﮐﺎذب ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از اﺟﺰاى ﭘﯿﺶ ﺳﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ از ﻗﺎب ﻧﮕﻪدارﻧﺪه و ﺻﻔﺤﻪ ﮔﭽﻰ ﻧﺼﺐ ﺷﺪه ﺑﺮ روى آن ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﻰ ﺷﻮد. در ﻣﻮاردى ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﺟﺎى ﺻﻔﺤﻪ ﮔﭽﻰ از ﺻﻔﺤﺎت ﺳﯿﻤﺎﻧﻰ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻰ ﺷﻮد. ﻗﺎب ﻧﮕﻪ دارﻧﺪه اﺻﻠﻰ از ﺳﺎزه ﻫﺎ ﺑﺎ ﻣﻘﻄﻊ C، U، L ﺷﮑﻞ ﺳﺮدﻧﻮرد ﺷﺪه از ﺟﻨﺲ ﻓﻮﻻد ﮔﺎﻟﻮاﻧﯿﺰه و در ﺑﺮﺧﻰ ﮐﺸﻮرﻫﺎ از ﻣﻘﺎﻃﻊ ﭼﻬﺎرﺗﺮاش ﭼﻮﺑﻰ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻰ ﺷﻮد. ﻗﺎب اﺻﻠﻰ ﺑﺮاى ﻧﺼﺐ و ﺗﺜﺒﯿﺖ ﺻﻔﺤﺎت ﮔﭽﻰ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه و ﻫﯿﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﻧﻘﺶ ﺳﺎزه اى در ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻧﺪارد. اﺗﺼﺎل ﺻﻔﺤﺎت ﺑﻪ ﻗﺎب ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﭘﯿﭻ ﻣﺨﺼﻮص ﺻﻮرت ﻣﻰﮔﯿﺮد و ﺳﭙﺲ درز ﻣﯿﺎن آن ﻫﺎ ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪ ﻧﻮار و ﺑﺘﻮﻧﻪ ﻣﺨﺼﻮص درزﮔﯿﺮى ﺷﺪه و ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺳﻄﺤﻰ ﯾﮑﭙﺎرﭼﻪ ﺣﺎﺻﻞ می ﮔﺮدد. اﯾﻦ روش ﺳﺎﺧﺖ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺳﯿﺴﺘﻤﻰ ﻣﺪوﻻر، ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﯾﺰى دﻗﯿﻖ، اﺟﺮاى ﺳﺮﯾﻊ و ﺻﻨﻌﺘﻰ ﺳﺎزى را ﻣﯿﺴﺮ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﯾﺪ.
کی پلاس و درای وال در ایران
فناوری درای وال و ساخت و ساز خشک از سال ۱۳۳۵ به ایران وارد شد، اما تا سال ۱۳۷۴ مورد بهره برداری قرار نگرفت. با اینکه فناوری درای وال بیش از بیست سال است در ایران مورد بهره وری قرار گرفته، اما شاخص مصرف سرانه درای وال هنوز در مقایسه با کشورهای دیگر پایین است. دلیل عمده این فاصله، نبود دانش فنـی درای وال میان مصرف کنندگان، سازندگان و دانش آموختگان صنعت ساخت و ساز و کمبود نیروی متخصص به شمار می آید. در دهه گذشته متخصصین فنی و آموزشی گروه کی پلاس ایران با تاسیس مراکز آموزشی در تهران و سراسر کشور و همچنین با رایزنی با نظام آموزشی کشور توانسته اند گام های مهمی در نهادینه کردن درای وال و آموزش نیروهای متخصص در ایران بردارند. از جمله نخستین پروژه های بزرگی که در ایران با سیستم درای وال مورد بهره بردای قرار گرفت می توان به بیمارستان میلاد تهران اشـاره کرد. امروز بیشتر بیمارستانها و ساختمان های دولتی و بسیاری از پروژه های خصوصی از سیستم هـای درای وال در ساخت و سـاز بهره می گیرند. در ادامه به اختصار به بررسی سیستم های درای وال کی پلاس در ایران می پردازیم.
انواع دیوار جداکننده
دیوار جدا کننده
این سیستم درای وال برای دیوارهای غیر باربری که نقش تقسیم فضاهای داخلی ساختمان را دارند استفاده می شود. این ساختار شامل قابهای فولادی سبک ساخته شده با مقاطع C,CW و U,UW بوده که صفحات روکش دار گچی در یک یا چند لایه، به وسیله پیچ مخصوص بر روی آنها نصب می شوند.
انواع سقف کاذب
سقف کاذب
سقف کاذب به عنوان مکمل سقف های اصلی در معماری داخلی سازه ها استفاده می شوند و روشی برای پوشش سقف اصلی طبقه هستند. به این صورت که ابتدا در سراسر فضا سازه ای فلزی به عنوان بستر به سقف اصلی ساختمان متصل می شود و صفحات روکشدار گچی بر این بستر قرار می گیرد. سقف کاذب یکی از پر کاربردترین سیستم های درای وال است.
انواع دیوار پوششی
دیوار پوششی
سیستم های دیوار پوششی ساختارهایی از درای وال هستند که جهت تکمیل نازک کاری (جایگزین گچ وخاک- سفیدکاری)، اصلاح خصوصیات فیزیکی مانند عایق صوت یا حرارت ، پوشش معماری و یا بازسازی سطوح دیوار های بنایی ساختمان مورد استفاده قرار می گیرند.
پوشش های محافظ
پوشش های محافظ در برابر حریق
از این ساختارها جهت حفاظت تیرها ، ستونها و سایر اعضای سازه های فولادی و همچنین پوشش داکت ها و کانال جهت مقاوم نمودن در برابر آتش مستقیم تا میزان 180 دقیقه استفاده می شود. جزئیات تکمیلی این ساختارها را در دفترچه “ مقاوم سازی ساختمانها در برابر حریق “ شرکت Kplus ایران مطالعه فرمایید.